Geloven in Afrika

Inmiddels ben ik bijna vijf maanden in Afrika en heb ik “helaas” slechts een paar keer een inkijkje kunnen geven in wat er hier allemaal gebeurt. Dit gebeurde slechts een paar keer omdat ik me over het algemeen erg goed vermaak en het vaak druk heb zodat ik geen tijd, energie had om stukken te schrijven. Maar als je de stukjes leest zullen sommige zich afvragen, het was toch een christelijke organisatie, maar ik lees niets over het leven als christen in Afrika. Vandaar vlak voordat ik naar huis kom toch nog iets over het christelijk leven in Afrika. Het Christen zijn komt namelijk dagelijks tot uiting. Naast dat wij als volwassenen een voorbeeld moeten zijn voor de kids hier en hen van een christelijke opvoeding proberen te voorzien bestaat komt het Christen zij hier daarnaast nog in hoofdzakelijk drie dingen naar voren, namelijk: Devotion(toewijding), Kerk en Bijbelstudie.

Devotion (toewijding)
De samenkomst die we elke ochtend met de staf hebben wordt Devotion genoemd. Op maandag ochtend hebben we een samenkomst met alle stafleden, en alle kinderen. De rest van de week alleen met de stafleden en vrijdag worden de stafleden opgedeeld in kleine groepjes zodat de groepjes echt klein worden. Devotion bestaat,behalve vrijdag, uit het zingen van een aantal liederen, vaak Zulu liederen dus je verstaat er geen hout van en het is veel herhalen. Vervolgens bidden we samen waarna iemand van de staf kort iets verteld over het onderwerp van de week en dan het eerste deel van het onderwerp behandeld. Zo gaat het deze week over namen van God, zoals Jehovah Jireh, Jehovah Shalom en nog 2! na deze korte “preek” worden er gebedspunten gevraagd, waarna we samen bidden, Zulu style. Ofwel iedereen bid hardop door elkaar zodat je dus een groot kippenhok aan pratende mensen krijgt waarvan ik zeker 90% niet kan verstaan. Zelfs na 5 maanden vindt ik dit nog een beetje vreemd en bid ik gewoon nog stil :P. na het bidden is er een mededelingenronde waarin mensen aankondigingen kunnen doen over werk vergaderingen enz. daarna gaat iedereen naar school, werk, crèche of naar huis, afhankelijk van je taken. Vrijdags bestaat de Devotion alleen uit bidden. Vandaar de kleinere groepen, zodat je meer voor persoonlijke dingen kunt bidden en je meer tijd hebt voor gebed. De groepen staan over het hele jaar vast en zijn globaal gescheiden op uiterlijk. Zo bidt de zulu staf samen op de social worker na. Dat is ook een Zulu vrouw, maar zij bidt samen met de vrijwilligers en het management.

Bijbelstudie
Elke donderdagavond is er Bijbelstudie in de kerk. Over de kerk straks meer. Deze Bijbelstudie is niet in kleine groepen, maar met heel de kerk. Dus iedereen die wil komt, zover er vervoer is en men tijd heeft. We starten om zes uur, volgens de planning. Wij gaan meestal om zes uur weg, de kerk is een kwartier rijden, dus wij zijn rond kwart over zes in de kerk en dan zijn we vaak een van de eerste. Rond half zeven starten we echt, met een gezamenlijke maaltijd, bereid door de vrouw van de dominee. Na de gezamenlijke maaltijd wordt er een praatje/preekje gehouden over een bepaald onderwerp. Af en toe door de dominee, maar vaak heeft de dominee andere daarvoor ingeschakeld. Tijdens of na het praatje wordt er af en toe nog gediscussieerd/vragen gesteld, afhankelijk van het onderwerp en de spreker. Rond half 8 is het afgelopen. Ondanks dat de begintijd wat Afrikaans behandeld wordt, is de eindtijd altijd vrij stipt. Zo stoppen we nooit later dan vijf over half acht. Vervolgens wordt er vaak nog wat nagepraat waarop iedereen weer huiswaarts keert.

Kerk
De kerken hier in zuid Afrika zijn net zo veelkleurig als in Nederland, ieder heeft wat hij/zij wil en iedereen komt aan zijn trekken. Vanuit Rehoboth gaan de meeste mensen naar de Norwegian Settlers church. Dit is een vrij grote overwegend blanke kerk. Het is een goed georganiseerde kerk, begint stipt om 9 uur, want iedereen heeft een auto, dus kan voor eigen vervoer zorgen. De kerkdienst ziet er globaal als volgt uit. Om 9 uur is er een welkom met mededelingen. Vervolgens is er worship(zang) onder leiding van een band, afgewisseld met de collecte. Na de worship is er een preek, een lange preek, en tijdens de preek is er zondagschool voor de kinderen. Na het amen van de preek, is de dienst klaar. En is er koffie of thee. Ik zei al de meeste mensen van Rehoboth gaan naar deze kerk, ik dus niet. De dienst is prima, fijne worship alleen wat statisch, goede preken, maar de mensen moeten echt is leren om gastvrij te zijn. Ik ben namelijk twee keer in deze kerk geweest en beide keren gebeurde het dat ik met iemand van Rehoboth stond te praten, en dat een vriend van hem/haar uit hun Bijbelstudie groep kwam groeten. Elke keer deden ze net alsof ik niet bestond, ik had net het idee dat ik een paal was en dat ik dus echt niet bestond. Hier voelde ik me dus niet echt welkom.
De paddock church daarentegen is compleet anders. Paddock church is een stuk kleiner en overwegen zwart. Voordat je daar binnen loopt hebben op zn minst vijf mensen al gezien dat je nieuw bent daar en stellen zichzelf aan je voor, heten je van harte welkom, en zijn erg geïnteresseerd in wat je komt doen in zuid Afrika en waar je vandaan komt. Je voelt je dus meteen welkom en hebt het idee dat je deel bent van de kerk, terwijl je voor het eerst komt kijken. Mijn ouders kunnen dat hopelijk bevestigen. Je begrijpt al, dit is de kerk waar ik mijn vijf maanden naar toe ben gegaan en waar ik dus ook Bijbelstudie heb gevolgd.
Paddock church is iets minder gestructureerd als de kerken in Nederland! Omdat de kerkgangers hoofdzakelijk zwart zijn hebben ze vaak geen eigen vervoer waardoor ze vaak te voet of per taxi komen. Dit betekent dat de kerkdienst gepland staat om half tien, maar als er nog niet genoeg mensen zijn om half tien, dan starten we gewoon wat later! De opbouw van de dienst is globaal hetzelfde als in de Norwegian Settlers church, worship afgewisseld met collecte en mededelingen en daarna een preek. Eventueel na de preek nog 1 lied als de voorganger dat wil. Maar de kerk opzich is zo anders dan de Norwegian Settlers Church. In Paddock church kan van alles, zolang het maar tot ere van God is. Zodra de band begint te spelen, hoofdzakelijk liedjes in Zulu soms in Engels, begint alles te bewegen, ik geloof dat zwarte mensen met ritme in hun reet geboren worden, want van jong tot oud van klein tot groot, alles beweegt op het ritme van de muziek. (ik hoop dat het uploaden van filmpjes lukt, dan krijg je een beetje een idee van wat ik bedoel) Daarnaast is het niet vreemd als mensen door de kerk heen dansen, zwaaien met vlaggen, of speciale dansjes doen bij bepaalde liedjes. En iedereen doet vrolijk mee! Alleen van de worship wordt je al vrolijk, want het straalt zoveel blijdschap uit, ondanks alle ellende die ze doordeweeks meemaken, daar kunnen wij nog veel van leren! Tussen de liederen door mag iedereen die iets op zijn hart krijgt dat delen met de kerk. Zo gaan vaak verschillende mensen naar voren om iets met de kerk te delen. Is dit in het Engels, dan wordt het door een tolk vertaald naar het Zulu, is het in het Zulu dan vertaald dezelfde tolk het naar het Engels. Na deze energieke worship is het tijd voor mededelingen en collecte, waarna de preek volgt. Ondanks dat we niet altijd op tijd beginnen stoppen we wel altijd rond half 11, waarna er melk met koffie en suiker of limonade is. Ook dan, ook al ben je er voor het eerst, wordt er volop met je gepraat, of wordt je bij een potje voetbal betrokken, ze zorgen er in ieder geval voor dat je je op je gemak en thuis voelt.

Mochten jullie je nou nog afvragen of de kinderen van Rehoboth nog naar de kerk gaan. Het antwoord daarop is: Ja natuurlijk, zo vaak mogelijk. Iedereen die weekend duty heeft neemt kinderen mee naar de kerk. Dit is over het algemeen 1 huisje, dus 5 kinderen en een huismoeder. Daarnaast hebben we in Paddock nog een vrouw in de kerk die werkt in Rehoboth als Lerares. Zij komt zo vaak mogelijk de bus van Rehoboth ophalen waarin ze dan 2 huizen meeneemt naar de kerk!

Dus qua geestelijke voeding kom je hier niets te kort het is soms zelfs een overload, maar ja zolang je de belangrijkste dingen maar onthoudt is het goed!
Dit was mijn laatste blog vanuit Zuid Afrika. Over een dag of 5 ben ik namelijk al weer in Nederland. Komende dinsdagmiddag vlieg ik vanuit Durban en woensdag ochtend land ik in Amsterdam met tussenstoppen in Johannesburg en Londen. Wat zijn die vijf maanden snel gegaan en wat heb ik van het land en de mensen genoten. Maar goed, na vijf maanden het ik ook wel weer zin om naar Nederland te komen en jullie allemaal weer te zien!

Hopelijk tot snel

Dick